Ποια χρονιά αποφοιτήσατε από το Κολέγιο "ΔΕΛΑΣΑΛ";

Aποφοίτησα το 1996.

 

Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για τη δουλειά σας;

Το όνειρό μου από την Α' Γυμνασίου ήταν να γίνω ψυχολόγος. Στο μάθημα του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού είχαν προσκληθεί από το σχολείο εκπρόσωποι του Α.Π.Θ. και μας κατατόπισαν σχετικά με τα επαγγέλματα. Τότε, για πρώτη φορά, ενημερώθηκα για τη Σχολή Ψυχολογίας. Στις πανελλήνιες, ήταν η μοναδική μου επιλογή στο μηχανογραφικό, παρά τις σθεναρές αντιρρήσεις των γονιών μου. Πέρασα δεύτερη σε όλη την Ελλάδα και κέρδισα υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. για τα δύο πρώτα χρόνια σπουδών μου. Μετά το πτυχίο, με εξετάσεις, εισήχθηκα στο τριετές μεταπτυχιακό Γνωστικής και Νευροψυχολογίας του Α.Π.Θ, το οποίο και ολοκλήρωσα το 2003. Τη χρονιά εκείνη, ξεκίνησα να ιδιωτεύω ως ψυχοθεραπεύτρια και συνεχίζω μέχρι σήμερα. Ασχολούμαι με ψυχοθεραπεία ενηλίκων και συμβουλευτική όσον αφορά τα ζευγάρια και τα παιδιά. Νιώθω τυχερή που δραστηριοποιούμαι όλα αυτά τα χρόνια καθημερινά σε αυτόν τον χώρο, γιατί μέσα από την ενασχόλησή μου με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους και περιπτώσεις, νιώθω ότι κι εγώ μαθαίνω, βελτιώνομαι και προσπαθώ να διορθώνω και τα δικά μου αδύναμα σημεία.

 

Ταυτόχρονα, το 2006 μέσω ΑΣΕΠ προσλήφθηκα στην ΕΛ.ΑΣ ως Ψυχολόγος Αξιωματικός Ειδικών Καθηκόντων στο Υγειονομικό της Αστυνομίας. Σήμερα, έχω τον βαθμό του Α/Α΄(ΥΓ) ειδ.καθηκόντων  και συμμετέχω στις επιτροπές αξιολόγησης καταλληλότητας για χρήση όπλου του αστυνομικού προσωπικού, στις ψυχοτεχνικές επιτροπές των πανελληνίων για την εισαγωγή υποψηφίων στις αστυνομικές σχολές, σε περιστατικά διαχείρισης κρίσεων και σε περιστατικά ανηλίκων. 

 

Αυτή είναι η επαγγελματική μου πορεία ως σήμερα. Προσπαθώ, αδιάκοπτα, να εργάζομαι με ήθος και συνεχιζόμενη επιστημονική κατάρτιση.

 

Πώς νιώθετε που βρίσκεστε ξανά στους χώρους του σχολείου, αυτή τη φορά ως μητέρα δύο παιδιών που φοιτούν σε αυτό;

Το σημαντικότερο επίτευγμά μου είναι τα δύο μου παιδιά. Η κόρη μου, η οποία φοιτά στην Α' Δημοτικού του Κολεγίου "ΔΕΛΑΣΑΛ"και ο γιος μου, που είναι "μελισσάκι" στον Παιδικό Σταθμό του Κολεγίου.  Στην πρώτη μου επαφή με το σχολείο μου ξανά, μετά από 20 χρόνια, στην εγγραφή της κόρης μου στο Νηπιαγωγείο, ένιωσα το εξής: σε μια εποχή, όπου όλα μεταφράζονται σε χρήμα, όπου κυριαρχεί η οικονομική κρίση με όλα τα παραλειπόμενα, το σχολείο μου παρέμεινε ίδιο! Έχει μόνιμο προσωπικό, εκπαιδευτικούς που κοιτούν ζεστά και ειλικρινά μέσα στα μάτια και προσπαθεί να προσφέρει στα παιδιά ένα περιβάλλον, που θα τους επιτραπεί να εκφραστούν ελεύθερα, να αγαπήσουν τη μάθηση και να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Ο σύζυγός μου, που δεν είχε επαφή με το "ΔΕΛΑΣΑΛ", ένιωσε πως αυτό είναι ένα  σχολείο, στο οποίο κάθε παιδί νιώθει υγιές, ευτυχισμένο και αποκτά αξίες. Συγκινούμαι, όταν βλέπω καθηγητές μου να είναι ακόμη εκεί με διάφορους ρόλους...,συγκινούμαι, όταν τα παιδιά μου παίζουν στην αυλή του σχολείου μου..., συγκινούμαι, όταν τα αφήνω και ακούω το κουδούνι να χτυπάει. Ως μητέρα νιώθω ότι τα παιδιά μου είναι Ασφαλή, Χαρούμενα σε μια ευρύτερη Οικογένεια.

 

Ποιες ήταν εκείνες οι αξίες του σχολείου σας που σας καθόρισαν ως προσωπικότητα και σας βοήθησαν να εξελιχτείτε;

Από το σχολείο μου έμαθα, καταρχάς, ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ στους στόχους μου. Αν προσπαθώ, μπορώ να καταφέρω οτιδήποτε επαγγελματικά κι αυτό με ακολουθούσε πάντα. ΕΥΓΕΝΕΙΑ: Νομίζω ότι χαρακτηρίζει τα παιδιά του "ΔΕΛΑΣΑΛ". Ως ενήλικη, θεωρώ ότι είναι μία αρετή, που λείπει στις μέρες μας. ΦΙΛΙΑ: Οι καλύτεροι φίλοι μου, οι οποίοι πια θεωρούνται οικογένεια, είναι από το σχολείο και είναι παρήγορο να μεγαλώνουμε παρέα και να είμαστε ακόμη δίπλα ο ένας στον άλλο. 

Τρία συστατικά και πολλά άλλα, χάρη στα οποία, παίρνω κουράγιο και προσπαθώ να έχω μια ισορροπημένη ζωή και ένα υγιές σπίτι για εμένα και την οικογένειά μου.

 

Τι σημαίνει "ΔΕΛΑΣΑΛ" για εσάς;

Εν κατακλείδι, "ΔΕΛΑΣΑΛ" για μένα σημαίνει Παιδεία, Ηθικές Αξίες και Παιδιά που Ονειρεύονται ακόμη. Είναι το σχολείο μου. Αυτό που προσπαθώ να εμφυσήσω στα παιδιά μου είναι ότι αυτό που αξίζει είναι οι ανθρώπινες ουσιαστικές σχέσεις. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, όλα τα άλλα αλλάζουν, φθείρονται ή χαλούν. Οι ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις, η φιλία, είναι αυτό που μένει στον χρόνο και ξεχωρίζει τους ψυχικά ''γεμάτους ανθρώπους'', που νιώθουν ακόμη ελπίδα.