Register
Δρ. Αθανάσιος Γκαρσέν: «Το «ΔΕΛΑΣΑΛ» μού πρόσφερε τα εφόδια και τις αξίες που χρειαζόμουν και το ευχαριστώ θερμά για αυτό.»
Δρ. Αθανάσιος Γκαρσέν
Γεωπόνος ΥΠΑΑ&Τ
Πότε και για πόσα χρόνια φοιτήσατε στο Κολέγιο «ΔΕΛΑΣΑΛ»;
Φοίτησα συνολικά δώδεκα χρόνια στο Κολέγιο «ΔΕΛΑΣΑΛ».
Έξι στο Δημοτικό και έξι στο εξατάξιο τότε Γυμνάσιο, κατά τα έτη 1965 έως το 1977. Μέχρι το 1966, τα μαθήματα διεξαγόταν στο παλαιό κτίριο του σχολείου, στον σημερινό «Δημόκριτο» επί της οδού Φράγκων.
Μιλήστε μας για τις πανεπιστημιακές σας σπουδές και για την επαγγελματική σας σταδιοδρομία.
Αποφοίτησα από τη Γεωπονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ στη συνέχεια έλαβα τον μεταπτυχιακό τίτλο MSc και κατόπιν τον διδακτορικό τίτλο από το ίδιο Πανεπιστήμιο.
Όσον αφορά την επαγγελματική μου πορεία, κατέχω θέση ευθύνης στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ενώ για χρονικό διάστημα πέραν της εικοσαετίας δίδαξα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ως επιστημονικός συνεργάτης.
Ποιες βασικές αξίες «διδαχτήκατε» στο Κολέγιο «ΔΕΛΑΣΑΛ» και πώς επηρέασαν τη ζωή σας;
Η “συνέπεια” νομίζω ότι είναι η καταλληλότερη λέξη, για να περιγράψω αυτό που διδαχθήκαμε στο «ΔΕΛΑΣΑΛ».
Το ωράριο διδασκαλίας τηρούνταν πάντα και δεν θυμάμαι να χάσαμε ώρα μαθήματος, όλα τα χρόνια της φοίτησής μου. Σε περίπτωση που για κάποιο λόγο ένας καθηγητής απουσίαζε, κάποιος άλλος τον αναπλήρωνε. Θυμάμαι τότε πόσο δυσάρεστο ήταν αυτό σε όλους μας ως μαθητές και πόσο τα βάζαμε με την τύχη μας. Έκανα πολλά χρόνια μέχρι να αξιολογήσω τα οφέλη από την πίεση που δεχόμασταν τότε. Το σημαντικότερο όφελος από την τήρηση του ωραρίου ήταν το ότι δεν δημιουργήθηκαν «κενά» στις γνώσεις μας, κάτι που με βοήθησε καθοριστικά στις μετέπειτα σπουδές μου και στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία.
Θέλω να επισημάνω, επίσης, τη μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλλαν η μεγάλη πλειοψηφία των διδασκόντων, για να μπορέσουν να μας μεταδώσουν τις γνώσεις που χρειαζόμασταν.
Ιδιαίτερη αναφορά θα ήθελα να κάνω στους Frères, που ήταν πλήρως αφοσιωμένοι στο καθήκον τους σαν καθηγητές και μας δίδαξαν, βιωματικά, με παράδειγμα τη δική τους συμπεριφορά, τη “συνέπεια” που προανέφερα.
Μπορείτε να αναφέρετε μερικές αναμνήσεις από τα μαθητικά σας χρόνια, τους καθηγητές και, γενικά, από τη σχολική σας ζωή;
Μετά τόσα χρόνια, μόνο οι ευχάριστες αναμνήσεις έχουν μείνει στο μυαλό μου. Πολλά κωμικά γεγονότα συνέβησαν μέσα στη σχολική μας ζωή, αναφέρω ένα που, όταν το θυμάμαι ακόμη και μετά σχεδόν μισό αιώνα, ευθυμώ.
Είχαμε Νέα Ελληνικά με καθηγητή τον μακαρίτη τον Καραμανώλη. Ήταν ένας από τους πολύ αυστηρούς καθηγητές και μας είχε βάλει να κάνουμε κάποια εργασία στην τάξη. Επικρατούσε απόλυτη ησυχία, όταν ξαφνικά ο συμμαθητής μας ο Εμίλιο σηκώνεται από το θρανίο και τραγουδώντας αρχίζει να χορεύει για μερικά δευτερόλεπτα, πριν ξανακαθίσει πάλι στη θέση του.
Μείναμε όλοι με το στόμα ανοικτό, κοιτάζοντας μια τον Καραμανώλη και μια τον Εμίλιο, περιμένοντας να δούμε τι θα συμβεί.
Ο καθηγητής σηκώνει αργά το κεφάλι του και κάνει νόημα με το δάκτυλο στον Εμίλιο να πλησιάσει στην έδρα. Ο συμμαθητής μας πλησιάζει στην έδρα φωνάζοντας «συγγνώμη, κύριε καθηγητά, μου ξέφυγε».
Ακολούθησε η εξής στιχομυθία.
Καραμανώλης: «Για επανάλαβε αυτό που έκανες».
Εμίλιο: Αυτά μια φορά μόνο γίνονται, χρειάζεται έμπνευση κ. καθηγητά.
Καραμανώλης: Κάτσε γρήγορα στη θέση σου μην σε τσακίσω.
Ποια συμβουλή θα δίνατε στους μαθητές που φοιτούν αυτή τη στιγμή στο Κολέγιο «ΔΕΛΑΣΑΛ»;
Ίσως φανεί υπερβολικό αυτό που θα πω, αλλά θεωρώ ότι η απώλεια ωρών διδασκαλίας για οποιονδήποτε λόγο (ασθένεια, απεργία, αποχή κ.λπ.) αποτελεί μια πραγματική νάρκη στην επαγγελματική εξέλιξη ενός μαθητή.
Ο μαθητής που δεν έχει «κενά» μπορεί, οποιαδήποτε στιγμή αποφασίσει, με επιπλέον διάβασμα να αποδώσει και να ανεβάσει κατακόρυφα τις επιδόσεις του, σε αντίθεση με κάποιον που έχει ελλείψεις. Ο μαθητής στη δεύτερη περίπτωση, όσο και να προσπαθήσει, πολύ δύσκολα θα μπορέσει να διακριθεί, δεδομένου ότι οι ελλείψεις των προηγούμενων ετών θα τον ακολουθούν και θα είναι τροχοπέδη στην πορεία του.
Οι ατέλειωτες ώρες στην τάξη, μελέτης στο σπίτι αλλά και οι δραστηριότητες που μας πρόσφερε το σχολείο κάλυπταν σε μεγάλο ποσοστό τις ανάγκες εκπαίδευσης, τις ανησυχίες ενός νέου για άθληση αλλά και δημιουργία, μέσα στο ασφαλές και ελεγχόμενο περιβάλλον του σχολείου.
Το «ΔΕΛΑΣΑΛ» μού πρόσφερε τα εφόδια και τις αξίες που χρειαζόμουν, για να μπορέσω να ενταχθώ ομαλά στην κοινωνία ως άτομο, ως επαγγελματίας, αλλά και ως γονιός αργότερα, και το ευχαριστώ θερμά για αυτό.
