Δεν ξέρω πώς μπορεί να… ακούγεται στους νέους αποφοίτους η δική μας χρονιά (αποφοίτησης), αλλά θυμάμαι πως βλέπαμε «Χτυποκάρδια στο Beverly Hills», ακούγαμε Night tracks με Σωτήρη Βακάρο και ήταν ακόμα ανοιχτό το... Bel Air!... όλα αυτά, το 1994!
Ποια στιγμή από τα μαθητικά σας χρόνια θα επιλέγατε, ώστε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω και να την ξαναζήσετε;
Η στιγμή που καθόρισε όλες τις... μετέπειτα «μικρές ή μεγάλες» στιγμές είναι η στιγμή της απόφασης του πατέρα μου, ενός «αποφοίτου 4ης δημοτικού» όπως συνήθισε να λέει, να μας «χαρίσει» ως εφόδιο στη ζωή μας, την ένταξή σε μια εκπαιδευτική κοινότητα με επίκεντρο τον «άνθρωπο», τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και την
επιβράβευση της προσπάθειας. Να μας δώσει τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε το μερίδιό μας στην εκπαίδευση και τη μάθηση, με όρους ποιότητας.
Σίγουρα τις στιγμές που ανακαλώ πλέον και εκτός από έντονα συναισθήματα, επιβεβαιώνουν και την εξελικτική
πορεία των χρόνων που φοίτησα στο Σχολείο, είναι η πρώτη μέρα και η ημέρα της Αποφοίτησής μας. Αυτές οι δύο στιγμές, «κύκλωσαν» ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή μου!
Από εκεί και πέρα, πραγματικά αν κάποιος με ρωτούσε αν θα ζούσα από την αρχή και τα 6 χρόνια της μαθητικής μου σταδιοδρομίας, με τους ίδιους ανθρώπους, το μόνο που θα του απαντούσα είναι... πότε ξεκινάω;
Μπορείτε να μας μιλήσετε για τη δουλειά σας;
Βρίσκομαι στον χώρο της διαφήμισης και είμαι πραγματικά χαρούμενος, που ασκώ το επάγγελμα που είχα επιλέξει να σπουδάσω, που ζω καθημερινά στον... «κόσμο» που πάντα ήθελα!
Η επικοινωνία, η συναναστροφή με διαφορετικούς ανθρώπους, οι εναλλαγές είναι τα... αντίδωρα μιας απαιτητικής
καθημερινότητας, με στοχοπροσήλωση στο βέλτιστο αποτέλεσμα.
Το σημαντικότερο, όμως, που σου «συμβαίνει» σε αυτή τη δουλειά, είναι ότι κατανοείς πως το αν θα προσδώσεις αξία στην καθημερινότητά σου εξαρτάται από εσένα τον ίδιο!
Άρα, πρόκειται και για ένα διαρκές session ψυχοθεραπείας που σε οδηγεί στην αυτοβελτίωση, μέσα από την κατανόηση της αξίας των «μικρών» στιγμών που ζεις!