Γνωρίστε ένα από τα μέλη της οικογένειας "ΔΕΛΑΣΑΛ". Ο Άγγελος Ζαζόπουλος, προπονητής ποδοσφαίρου στο Κολέγιό μας, μιλά για την πορεία του μέχρι την Εθνική Ελλάδος. 

 

Είστε προπονητής της Εθνικής Ελλάδος παίδων στο ποδόσφαιρο. Πώς νιώθετε που φοράτε το εθνόσημο και ποια ήταν τα σημαντικότερα βήματα της καριέρας σας μέχρι τώρα;

 

Από τον Αύγουστο του 2018 έχω την τιμή να εργάζομαι ως βοηθός προπονητή και γυμναστής στις Εθνικές ομάδες παίδων κάτω των 17 και κάτω των 16 ετών. Η παρουσία μου στην Εθνική Ελλάδος αποτελούσε επαγγελματικό όνειρο, από τη στιγμή που ξεκίνησα να εργάζομαι σε μικρά τοπικά σωματεία πριν από 23 χρόνια. Είναι μια δουλειά με έντονο συναισθηματικό στοιχείο, αλλά συνάμα και τεράστια ευθύνη. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη, τιμή και δικαίωση για τους κόπους μου. Η παρουσία μου σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις είναι μία μοναδική πρόκληση, η οποία μου προσθέτει επιπλέον εμπειρία και θα ήθελα να συνοδευτεί από επιτυχίες. Με αυτόν τον τρόπο, θα ολοκληρωθεί το όνειρό μου.

 

Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου στο Τ.Ε.Φ.Α.Α., ξεκίνησα να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο στις αναπτυξιακές ηλικίες. Έχω εργαστεί ως προπονητής, γυμναστής, αναλυτής και υπεύθυνος ακαδημίας, σε όλες τις ηλικίες και σε διάφορα επίπεδα. Έχω πάρει όλα τα διπλώματα των σχολών της U.E.F.A., που αφορούν τις αναπτυξιακές ηλικίες, ενώ αυτή την στιγμή παρακολουθώ μαθήματα, για να γίνω εκπαιδευτής προπονητών.  Αξιοσημείωτο για μένα ήταν το πέρασμά μου από τις Ακαδημίες του Άρη και κυρίως του ΠΑΟΚ, όπου έμεινα περισσότερα χρόνια. Κατέκτησα πρωταθλήματα Ελλάδος στις ηλικίες Κ17 και Κ15. Είχα την τύχη να έχω πολύ έμπειρους συνεργάτες, ενώ συνεργάστηκα με πολλά παιδιά που κατέληξαν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Με χαροποιεί ιδιαίτερα, όταν συναντώ πρώην αθλητές μου, που δεν έγιναν επαγγελματίες, αλλά είναι ενεργοί πολίτες με ήθος και αξίες, σε οποιονδήποτε δρόμο έχουν διαλέξει να ακολουθήσουν. 

 

Είστε προπονητής των αθλητικών ομίλων του Κολεγίου "ΔΕΛΑΣΑΛ", πάνω από 14 χρόνια. Πώς νιώθετε που είστε και εσείς μέλος αυτής της τόσο μεγάλης οικογένειας και τι θα συμβουλεύατε τους μαθητές σας;

 

 Ως δάσκαλος ποδοσφαίρου, το να είμαι μέλος της μεγάλης λασαλιανής οικογένειας αποτελεί παράσημο για την έως τώρα πορεία μου, με αυτή την ιδιότητα. Είμαι χαρούμενος που μέσα στην αειφόρο και πολύπλευρη εκπαίδευση που χαρίζει το σχολείο το ποδόσφαιρο έχει τη δική του θέση.  Κάθε χρόνο, οι μαθητές έχουν τις δικές τους δυνατότητες και ανάγκες για μάθηση, με αποτέλεσμα ο δάσκαλος να προσαρμόζει το πρόγραμμα εκπαίδευσης. Σκοπός των μαθημάτων είναι η γνωριμία με το άθλημα, η γνώση των κανόνων, η καλλιέργεια σεβασμού και υγιούς ανταγωνισμού μέσα από το παιχνίδι, καθώς και η ψυχαγωγία και ευεξία που προσφέρει η χαρά του παιχνιδιού. Από τον όμιλο ποδοσφαίρου προέρχονται, ως επί το πλείστον, οι μαθητές που εκπροσωπούν το σχολείο στους σχολικούς αγώνες ποδοσφαίρου, και πάντα η παρουσία των ομάδων μας είναι άψογη,τόσο αγωνιστικά όσο και σε θέματα συμπεριφοράς.

 

Οι μαθητές του "ΔΕΛΑΣΑΛ" που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο δεν είναι λίγοι. Τελευταία συμμετέχουν περισσότερο και τα κορίτσια στο παιχνίδι, όπως συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα. Τους προσκαλώ να γνωρίσουν το ποδόσφαιρο ως ένα άθλημα που ενώνει τους ανθρώπους, προκειμένου να δημιουργήσουμε καλύτερους αθλητές, φιλάθλους, προπονητές, δημοσιογράφους, γιατρούς, φυσιοθεραπευτές, για να έχει αυτό το δημοφιλές σπορ ένα καλύτερο αύριο στη χώρα μας.

 

Πόσο σημαντικός είναι ο αθλητισμός για τα νέα παιδιά και ποια είναι η άποψή σας για την πίεση που δέχονται πολλά παιδιά που κάνουν πρωταθλητισμό;

 

Σε όλα τα οργανωμένα μοντέλα κοινωνιών, ο αθλητισμός έχει εξέχουσα θέση. Φυσικά, αυτό προϋποθέτει και την ανάπτυξη των ικανοτήτων και δεξιοτήτων των παιδιών στα σπορ. Εκτός από τα σωματικά οφέλη που έχει η ενασχόληση με την άσκηση, παρατηρούνται ευεργετικά αποτελέσματα στην κοινωνικοποίηση, στην πνευματική και ψυχική ισορροπία των παιδιών. Μάλιστα κατά την παιδική ηλικία, τα παιδιά πρέπει να έρχονται σε επαφή με όσα περισσότερα σπορ τους δοθεί η ευκαιρία να ασχοληθούν. Είναι μία συνήθεια που πρέπει να υπάρχει στη ζωή και των ενηλίκων.

 

Πρωταθλητισμός και παιδί είναι λέξεις που δεν ταιριάζουν. Φυσικά κάποια στιγμή, οι καλοί αθλητές πρέπει να κάνουν επιλογές στον τρόπο ζωής τους, αν θέλουν να γίνουν πρωταθλητές. Η χρονική στιγμή, κατά την οποία παίρνεται αυτή η απόφαση, διαφέρει ανάλογα με το σπορ που ακολουθεί ο αθλητής ή η αθλήτρια. Σημαντική είναι η βοήθεια και η στάση των γονέων στη ζωή των εκκολαπτόμενων πρωταθλητών. Οι θυσίες των ατελείωτων προπονήσεων, η πειθαρχημένη διατροφή, τα συνεχόμενα ταξίδια δεν πρέπει να αποτελούν τροχοπέδη για μία ισορροπημένη εκπαίδευση του παιδιού για δύο σημαντικούς λόγους: Πρώτον δεν γίνονται όλοι πρωταθλητές και δεύτερον, κάποια στιγμή ο επαγγελματίας αθλητής σταματά την καριέρα του. Και στις δύο περιπτώσεις, μία νέα ζωή αρχίζει, στην οποία πρέπει να υπάρχουν όσο γίνεται περισσότερα εφόδια για τον πρώην αθλητή. Γιατί όποια και αν είναι η εξέλιξη στην ζωή μας, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ.